Cruise 4

Na het ontbijt stelden we Tomtom weer in en vertrokken richting Tampa. Ik controleerde nog even voor de zekerheid of het elektronische tolapparaat nog aan stond en weg waren we.

Het is overal weelderig begroeid maar de bermen worden goed besproeid. In veel bermen zie je allemaal gekleurde vlaggetjes staan en ook strepen in dezelfde kleur. Waar dat nou voor is? (Achteraf ontdekten we dat daar leidingen lopen.)
		We reden langs Tampa door naar St. Petersburg over een enorm grote en steile brug.. Daar is een enorm groot recreatiegebied annex natuurreservaat. Het zijn eilanden die met elkaar verbonden zijn. De zon schijnt er altijd. Als de zon een dag niet schijnt, wordt er een speciale krant uitgebracht.
Het is hier winter maar het is prachtig weer. Het is weelderig begroeid, er zijn veel palmbomen en overal zie je picknickplekken, waarvan een aantal overdekt tegen de felle zon. Verder zie overal barbecues staan die veelvuldig gebruikt worden. De stranden zijn prachtig wit met hier en daar een lagune met mangrovebegroeiing. Het water is voor onze begrippen warm maar er zwemmen betrekkelijk weinig mensen. Er is ook een vispier gebouwd waar vanaf dus gevist kan worden. Er zwemmen dolfijnen en in de zomer ook zeekoeien (die zijn nu de warmere rivieren opgezwommen).

Pelikanen ploffen uit de lucht neer op het water. Af en toe duikt er een meeuw naar beneden in het water en stijgt weer op met een visje in zijn bek. Aalscholvers duiken voortdurend naar beneden op zoek naar prooi. Ze zwemmen best een eind weg want je ziet ze niet boven komen. Een speedboot kwam aanvaren. Een van de opvarenden gooide vlak naast de pier een net in het water, liet het even hangen en haalde het op, vol met kleine visjes die hij in een emmer uitschudde. Als ze te klein waren, werden ze weer in zee gegooid maar een aantal moest even bijkomen en bleef te lang aan de oppervlakte waardoor ze een prooi werden voor alom aanwezige meeuwen.
Er is nog een eiland met een fort, fort De Soto, waar het hele gebied ook naar genoemd is. Dit fort werd in 1896 al gebouwd maar de kanonnen en mortieren hebben nooit een schot hoeven lossen.
Je wordt al gewaarschuwd om op het strand schoeisel te dragen vanwege de vele scherpe schelpenresten en op sommige plekken is dat ook wel zo. We zagen nog een moeder die bij haar zoontje zo’n scherp stuk uit zijn voet haalde. Hij heeft nog een uur mank gelopen.

Toen we zaten te picknicken in de schaduw van een van de overdekt picknickplaatsen kwam er een Canadees stel aanlopen die daar ook gingen zitten eten. Zij overwinteren hier de laatste paar jaar steeds want in Canada is het nu koud. Ze kwamen uit het Franstalige deel; de vrouw sprak Engels, de man alleen Frans. Goodbye kon hij nog wel zeggen toen wij na een gezellige babbel weer opstapten om naar Venice te rijden. Daar zijn stranden waar je fossiele haaientanden kunt vinden. Ik ben benieuwd.

Onderweg zagen we plotseling een markt in een van de zijstraten. Ik denk niet dat het een reguliere zaterdagmarkt was maar een braderie want er werden voornamelijk “kunst” voorwerpen verkocht. Aan het begin stonden wat eettentjes. Het was leuk om even overheen te lopen.

Toen we bij Venice in de buurt kwamen, bleven we op de hoofdweg rijden. We wilden niet de fout maken om de stad in te rijden waar geen motel te vinden is. En ja hoor, al spoedig hadden we een motel gevonden. Ik maakte alleen de fout om niet te vragen of er een koelkast en magnetron in de kamers waren. We hadden geen zit om uit te gaan eten met die enorme porties dus we hadden even bij de Walmart gewinkeld. Gelukkig kon de receptie de magnetron maaltijden opwarmen. In de hal staan meestal ijsmachines. Ik vulde een prullenbak met ijsblokjes  waar we voor de nacht wat dingen koel konden houden. Zo hadden we toch onze koelkast.
Net voordat we naar bed wilden gaan, meldde Lucia dat de gootsteen verstopt was. Ik naar de receptie. We konden een andere kamer krijgen maar hij had ook een plomper. Het was een grote dus nam ik hem maar even mee. Dat was minder werk dan verhuizen. Ik zette de zuiger over de afvoer en drukte hem naar beneden. Plomp!!!!!!! Wat ik even vergeten was, was dat er een ontluchtingsgat in de gootsteen zat. Hij zat echter aan de voorkant van het fontein waardoor ik hem niet zag. Plomp!!!!!!!! Een enorme straal  vies water kwam uit het gat en ik zat helemaal onder. Fontein onder, spullen onder en ik vies. Er was een zwembad, maar ja, daar kon ik nog niet in want dat ding liep nog niet door. Nu even slim zijn en de vinger op het gat houden. Nu kon het water maar één kant op. En inderdaad kon het één kant op, onder de plomper vandaan in mijn gezicht. In arren moede ben ik op de grond gaan liggen (die ook vol lag) en heb de pvc buizen aan de onderkant eraf geschroefd. Nog steeds verstopt. Schoon water in het fontein, een paar keer plompen en eindelijk schoot de troep los. Toen de boel weer in elkaar gezet, schoongemaakt met de handdoeken en nieuwe handdoeken gehaald. In het zwembad had ik geen zin meer. Wassen moest ik me wel. Achteraf was een nieuwe kamer dus toch sneller geweest.
Voor het slapen gaan stond ik nog met een vrouw te praten die Amerika aan het bereizen was met haar auto. Ze leefde in haar auto en in motels. In Nederland ben je dan al gauw klaar.

De volgend ochtend vertrokken we richting Naples. Maar eerst gingen we naar het strand in Venice om daar fossiele haaientanden te zoeken. De zee was deze dag niet zo gul geweest met het op het strand werpen van schelpen maar gelukkig vond ik drie kleine haaientanden en een stuk van een heel grote.
Het was warm dus het was prettig om in de met airco gekoelde auto te stappen. We waren al vroeg in het hotel in Naples en besloten maar even pas op de plaats te doen. Morgen gaan we Naples even verkennen en dan naar de Everglades.